Ik sta in mijn badkamer met een handdoek om de kier onder de deur te dichten, terwijl ik aarzelend tegen een kussen schreeuw, om uiteindelijk het vertrouwen te krijgen om uit volle borst te schreeuwen.

Ik hoop niet alleen dat de buren de politie niet bellen, maar ik probeer er ook achter te komen of gillen helpt tegen de stress van een lockdown. Heb je je ooit zo geërgerd gevoeld dat je gewoon wilt schreeuwen en dingen kapot maken? Nou, het is nu een soort van alternatieve therapie.

Dankzij de opkomst van zogeheten 'rage rooms' - speciale ruimtes waar mensen tegen betaling huishoudelijke artikelen kunnen vernielen - is het hebben van een driftbui nog nooit zo acceptabel geweest.

En gezien het feit dat ongeveer een kwart van ons op een bepaald moment te maken krijgt met een psychische aandoening en het aantal gevallen van stress en angst zo hoog is, is het geen verrassing dat alternatieve therapieën als deze aan populariteit winnen - zelfs Kanye West heeft het erover gehad dat hij er baat bij had en vertelde The New York Times dat hij door deel te nemen aan een 'schreeuwbehandeling' onderdrukte emoties kon loslaten.

Wat is giltherapie?

Het is precies wat je denkt: je schreeuwt actief je verdriet, frustratie en woede eruit, in plaats van te proberen het in te houden.

Het concept dat schreeuwen therapeutische voordelen kan hebben, werd in de jaren zeventig populair gemaakt door psychotherapeut Arthur Janov, die bekend stond om zijn twee beroemde patiënten: John Lennon en Yoko Ono.

Dr. Janov geloofde dat schreeuwen een oerdrang is die ons terugvoert naar onze kindertijd, waar we misschien onderdrukte trauma's vasthouden. Door deel te nemen aan de zogenaamde oerschreeuwtherapie kunnen we deze opgekropte emoties opnieuw oproepen en loslaten door er stem aan te geven.

In de afgelopen jaren hebben veel psychologen de effectiviteit van de therapie in twijfel getrokken, en het wordt niet algemeen beschouwd als een geaccepteerde vorm van psycho-sociale interventie. Maar dat betekent niet dat het volledig nutteloos is, en er kunnen voordelen zitten aan het beoefenen ervan naast evidence-based therapieën zoals CGT (cognitieve gedragstherapie).

Waarom hebben we razernij en woede nodig als emoties?

"Ik denk dat het belangrijk is dat we onderscheid maken tussen de twee termen," zegt Dr Rebecca Semmens-Wheeler, universitair hoofddocent psychologie aan de Birmingham City University. "woede is een menselijke basisemotie, terwijl razernij de uiting is van die woede door middel van fysieke agressie of geweld."

Hoewel we ons niet graag boos voelen, zegt ze dat het eigenlijk een heel nuttig gevoel is dat ons kan aanzetten tot gezonde veranderingen. "Woede kan een echt motiverende emotie zijn, en tijdelijke, kortstondige verhogingen van de bloeddruk zijn geen slechte zaak, omdat ze helpen de vecht-of-vluchtreactie op gang te brengen" - die optreedt als reactie op een waargenomen schadelijke gebeurtenis of bedreiging voor onze overleving.

In wezen gelooft ze dat het een noodzakelijke emotie is voor het behoud van ons welzijn - en hoewel we in de moderne wereld misschien niet in actie hoeven te komen om leeuwen, tijgers en beren te bevechten, kan woede ons waarschuwen wanneer onze emotionele grenzen zijn overschreden.

Zijn er mogelijke voordelen aan het deelnemen aan woede kamers of schreeuw clubs?

Het lijdt geen twijfel dat schreeuwen goed kan voelen. Net als een goede huilbui als alles een beetje te veel wordt, is mijn schreeuwsessie louterend en geeft het me na afloop een gevoel van zelfontplooiing.

"Er is wat onderzoek van de Universiteit van Derby dat aantoont dat wanneer mensen fysieke pijn ervaren, hard schreeuwen kan helpen om de pijn te verlichten," zegt Semmens-Wheeler, hoewel ze toevoegt dat er niet genoeg wetenschappelijk bewijs is over woede-uitbarstingen om de voordelen te staven.

Ze voegt er wel aan toe dat het op korte termijn stress kan verlichten, en sommige mensen geloven ook dat schreeuwen endorfine zoals dopamine kan activeren, wat een natuurlijke high veroorzaakt.

"Ik denk dat mensen die hun emoties onderdrukken en moeite hebben om hun woede te uiten, het meest gebaat zijn bij dit soort praktijken," voegt ze eraan toe. "Het is niet de gezondste manier om op lange termijn emoties te uiten, maar om uitgenodigd te worden om deze emoties te verkennen op een manier zonder negatieve gevolgen, kan voor sommigen versterkend werken."

Kunnen er nadelen kleven aan het beoefenen van dit soort woedebeheersingspraktijken?

"Het idee van catharsis is erg populair, en woede kamers zijn gekoppeld aan het idee van 'stoom afblazen'," zegt Dr Sarita Robinson, plaatsvervangend hoofd psychologie en informatica aan de Universiteit van Centraal Lancashire. "We hebben intuïtief het gevoel dat het loslaten van onze woede ons zou moeten helpen om een gevoel van balans te bereiken en ons in staat te stellen onze emoties te reguleren.

"Onderzoek op dit gebied heeft echter gemengde resultaten opgeleverd. In sommige gevallen zorgt agressief gedrag om negatieve emoties los te laten er juist voor dat we ons slechter gaan voelen. In feite zou je, door gebruik te maken van een 'woedekamer', jezelf kunnen conditioneren om agressief te worden de volgende keer dat je je gestrest, boos of gefrustreerd voelt."

Semmens-Wheeler voegt toe: "Ik denk dat het prima is als eenmalige oefening, maar het moet worden gezien als een reeks van oefeningen om de woede te helpen beheersen, in plaats van een doel op zich. Als je woede blijft oefenen, versterkt het dat gedrag, en ik denk niet dat het normaliseren van woede en agressie noodzakelijkerwijs gezond is om te doen."

Om deze reden - en een gebrek aan empirisch bewijs - zegt ze dat ze woede kamers of schreeuw therapie niet zou voorschrijven als een vorm van behandeling.

Waar het op neerkomt? Schreeuwen en een woedeaanval geven zal niet al je problemen oplossen, maar als je een eenmalige slechte ochtend hebt en wat stoom wilt afblazen, kan een snelle schreeuwsessie onder de douche geen kwaad.