De eerste stap om de angst te overwinnen

Op een dag hoorde ik een groep vrienden opgewonden praten over een unieke ervaring die ze hadden gehad: honingjacht.

Het klonk als iets uit een verhalenboek met gekookte verhalen. Steile kliffen beklimmen, door dichte bossen navigeren en het opnemen tegen de wilde bijen die hun gouden schat bewaken - het leek allemaal onrealistisch!

Dus na een paar maanden besloot ik een pauze te nemen van mijn mondaine leven en het leven buiten New York te verkennen. Ik surfde een paar dagen over de mogelijke bestemmingen die ik bezocht en dacht opnieuw na over de gekke honingjacht-expeditie.

In eerste instantie wees ik het af omdat het een beetje te avontuurlijk leek voor een gewone jongen zoals ik. Ik ben geen buitenmens en ik ben dol op het comfort van mijn kamer. Bovendien had ik een hekel aan hoogtes!

Maar naarmate de dagen verstreken, bleef het idee in mijn hoofd hangen dat ik maar niet van me af kon schudden.

Op een dag verzamelde ik de moed om met die vrienden te praten die mijn nieuwsgierigheid hadden gewekt. Ze deelden hun eigen aarzelingen en angsten voordat ze voor het eerst op honingjacht gingen.


De reis naar de honing van Nepal

De reis begon met een druk op de knop toen ik mijn tickets naar Nepal boekte. Al snel zat ik op een vlucht naar de betoverende stad Kathmandu. Het team van Medicinal Mad Honey kwam me ophalen van het vliegveld en zette me af bij mijn hotel.

Toen ik in Kathmandu landde, was ik onder de indruk van de warme en gastvrije sfeer. De drukke straten, versierd met levendige gebedsvlaggen, leidden me naar het hart van de stad. Ik koos voor een hotel in Thamel, een levendige wijk die bekend staat om zijn drukke markten, gevarieerde keuken en levendige sfeer.

De volgende dag vertrok ik voor de tocht van Kathmandu naar de adembenemende landschappen van Besishahar. Er waren in totaal tien mensen, inclusief het team en andere avonturiers zoals ik.

Pas na een uur in de rit was ik verbaasd over de plotselinge verandering in sfeer. De weg naar Besishahar was rustiger en koeler dan de drukke vallei.

Bij aankomst werden we voorzien van snacks en daar bleven we nog een nacht. Uiteindelijk reisden we naar het honingjachtdorp.


Lamjung: Het waanzinnige honingjachtdorp

Het dorp lag verder weg, verborgen in een weelderig bos. De Gurungs waren warm maar geamuseerd om ons te zien. Daar ontmoetten we enkele mensen van de stam, die verbazingwekkende anekdotes vertelden over hun honingjacht. En ze gaven ons een kijkje in hun moeilijke maar tevreden leven.

Voor hen is honing de gebruikelijke en eeuwenoude manier om hun boterham te verdienen. Ze zijn zeer gespecialiseerd in het jagen op honing en ze zijn onverschrokken in het nemen van een schot voor hun eigen leven.


Honingjagers

Voor de honingjagers is hun vak niet zomaar een baan, maar een manier van leven die al generaties lang wordt doorgegeven. Van jongs af aan kijken ze toe, leren ze van doorgewinterde jagers en nemen ze de fijne kneepjes van het vak in zich op.

De toewijding aan de kunst van de honingjacht wordt een levenslange verbintenis, een reis waarbij elke beklimming van de kliffen een stap is op weg naar het beheersen van de eeuwenoude technieken.

De honingjagers benaderen hun werk met een diep respect voor de natuur. Deze spirituele verbinding is niet slechts een formaliteit, maar een oprechte erkenning van het delicate evenwicht tussen de mens en de natuurlijke wereld.

Naarmate ik meer en meer hoorde over hun ongewone levens. Het werd duidelijk dat hun toewijding en respect voor hun beroep niet alleen te maken hadden met het winnen van honing. Het was een weerspiegeling van een diepe verbondenheid met de natuur, traditie en een toewijding om het delicate evenwicht van het Himalaya ecosysteem te bewaren.


De aanbidding: Rangikemi

De dag dat we het dorp bereikten was een dag voor de honingjacht, wat betekende dat het een dag van aanbidding en herdenking van hun godheid was.

Voordat ze op honingjacht gaan, voeren ze rituelen uit die een eerbetoon zijn aan Rangkemi, de bijengeest. Het was duidelijk dat de Gurung heel spiritueel zijn als het om hun beroep gaat.

Rangkemi, vaak de bijengeest genoemd, neemt een speciale plaats in in de folklore en spiritualiteit van de Gurung gemeenschap. Men gelooft dat deze welwillende geesten in de heilige landschappen van de Himalaya wonen en een harmonieuze relatie tussen mens en natuur vertegenwoordigen.

De bijengeest is niet slechts een etherisch wezen, maar een beschermer van honingjagers die hen verzekert van een veilige jacht.

Het ritueel begint met een gevoel van mysterie. In een kleine kring verzamelen we ons rond heiligdommen en twee bamboecontainers die elk een levendige vogel bevatten. Khem, een van de honingjagers, neemt een geknielde houding aan voor de heiligdommen.

Hij buigt zijn hoofd en laat zijn handen op zijn dijen rusten. De sjamaan draagt een vest gemaakt van brandnetels en wikkelt een heldere band om zijn middel.

Hij beweegt zich sierlijk onder ons en zingt in een taal die alleen hij en de geesten kennen. In zijn ene hand houdt hij een bamboestok en in de andere een kalebas gevuld met water. De staaf dompelt voortdurend in de kalebas en overspoelt ons met druppels.

Al snel wordt de sfeer gevuld met dansen en liederen. Mijn blik verschuift naar een man die een offer brengt aan het proces.

Toen ik vroeg waarom ze de bijengeest aanbaden, grinnikte een honingjager om mijn gebrek aan kennis. En vertelde me dat de bijengeest alles is - een integraal onderdeel van hun leven.


Honing jagen: Mijn eerste expeditie

Toen ik voet zette op het ruige pad, overviel de verwachting van mijn eerste honingjachtavontuur me. De doorgewinterde gidsen, gekleed in traditionele uitrusting, leidden de weg met een zelfverzekerde tred die me een mix van opwinding en nervositeit deed voelen.


De wandeling

De reis begon met een stevige wandeling door het dichte bos. We reisden naar de torenhoge bomen, hun takken vormden een natuurlijk bladerdak boven ons. De lucht was dik van de geur van aarde en wilde bloemen. Mijn hart bonsde van nieuwsgierigheid en een vleugje vrees.

Credits: Geleverd beeld; Auteur: Klant;

De bijenkorf vinden

De honingjagers volgden de honingbijen vakkundig en lazen de minuscule tekens. Ik kon het niet helpen, maar ik voelde een golf van ontzag toen ze kleine aanwijzingen aangaven - een gezoem in de lucht, een dans van bijen, die hen dieper in het hart van de wildernis brachten.


Hoogtes beklimmen

De echte uitdaging kwam toen we de klif bereikten waar de verborgen honingraat wachtte. Bij elk houvast en elke handgreep steeg ik op terwijl de adrenaline door mijn aderen gierde.

Mijn vingers schraapten over het ruwe oppervlak en mijn ogen schoten heen en weer tussen de rots en de grond eronder. Het bijengezoem in de verte werd luider, een constante herinnering aan de beloning die me te wachten stond.


De honing oogsten

Toen we de bijenkorf bereikten, beschermd door een natuurlijke overhang, waren we getuige van de betoverende dans van de bijen. De Gurungs gebruikten vakkundig rook om de bijen te kalmeren en ze uit de bijenkorven te krijgen zonder ze kwaad te doen.

Wanneer een groep jagers, meestal vijf of zes mensen, op honingzoektocht gaat, werken ze samen als een goed geoliede machine.

Stel je het volgende voor: er is een team mensen en sommigen houden een oogje in het zeil op een heuvel. Ondertussen staat er iemand op een ladder om honing te verzamelen uit een bijenkorf.

Degenen op de heuvel geven gereedschap en manden door aan de persoon op de ladder, waardoor het hele proces synchroon loopt.

Sommigen blijven op de top van een heuvel, waardoor ze een goed uitzicht over het gebied hebben. Hun belangrijkste taak is om de jager op de ladder te helpen en ervoor te zorgen dat het verzamelen van de honing soepel en efficiënt verloopt.

De ervaren en onverschrokken klimmer stond aan de voet van de torenhoge klif, zijn ogen gericht op de nesten die zich zonder enige veiligheid aan de rand van de klif vastklampten. De handgemaakte ladder die hij vasthield was een symbool van zijn vindingrijkheid en vaardigheid.

Ik was verbaasd om hun snelle bewegingen en evenwicht te zien, elke stap zorgde voor veiligheid en stabiliteit.

Credits: Aangeleverd beeld; Auteur: Client;

Hij moest de ladder zo dicht mogelijk bij de nesten plaatsen om de bescherming uit te voeren.

Met een vaste hand en een onwrikbare focus liet hij de ladder over de rand van de klif zakken en bracht hem naar de optimale positie.


De grote viering

Terug in het dorp vierden we de succesvolle expeditie met een lepel honing. De honing was zeker ongewoon, en ik kon de smaak geleidelijk aan meer waarderen.

Ik voelde een warmte in mijn hart en er kwam rust in mijn aderen. De rijke, complexe noten prikkelden mijn smaakpapillen en elke hap leek een nieuwe laag van genot te ontsluiten. De zachte textuur en de aanhoudende nasmaak lieten me in verwondering achter over de natuurlijke wonderen die het magische genot te bieden had.

Terwijl de zon onder de horizon dook, keek ik naar de prachtige zonsondergang en de vogels die terugkeerden naar hun huizen. Ik was trots op mezelf omdat ik mijn angsten had overwonnen en deel had uitgemaakt van een levenslange reis.


De reis was zwaar, daar was geen twijfel over mogelijk. Het beklimmen van die kliffen stelde mijn vastberadenheid op de proef en het gezoem van de bijen in de lucht deed me twijfelen aan mijn verstand. Maar met elk obstakel dat ik overwon, namen de twijfels af en kwam er nieuw vertrouwen voor in de plaats.

De smaak van verse honing rechtstreeks uit de raat was de zoetste overwinning - een beloning voor het verleggen van mijn grenzen en het omarmen van het onbekende.


Terug naar Kathmandu

Na vijf tot zes dagen reizen kwam ik terug in Kathmandu. En ik bleef nog een paar dagen om van meer plekken in Kathmandu te genieten.

De bruisende markten en de heerlijke lokale keuken van de stad brachten me dichter bij de rijke geschiedenis die Kathmandu te bieden had. Het contrast tussen de intense honingjacht en de ontspannen sfeer van de stad maakte zijn bezoek tot een onvergetelijke en veelzijdige ervaring.