Het is waarschijnlijk gewoon gelul en onzin, maar het heeft Justin Trudeau, de Canadese premier van de afgelopen negen jaar, al de das omgedaan. Zijn ontslag op maandag was het uitgestelde gevolg van een ruzie met zijn plaatsvervanger Chrystia Freeland vorige maand over zijn 'zwakke' reactie op Trumps dreigement om een tarief van 25% te heffen op Canadese export naar de VS.

De eigenlijke annexatiedreigingen kwamen wat later, en de meeste Canadese journalisten gingen ervan uit dat ze slechts een manier waren om de Canadezen bang te maken zodat ze de nieuwe tarieven zouden accepteren of andere concessies zouden doen. Ze hebben waarschijnlijk nog gelijk ook - maar wat als ze het mis hebben? We hebben het hier over Donald Trump.

De Panamezen daarentegen haalden gewoon hun schouders op. Ze zijn al eerder binnengevallen door de Verenigde Staten, voor het laatst in 1989, maar toen werden er slechts zo'n 500 Panamezen gedood en na een tijdje gingen de Amerikanen weer naar huis, zoals ze meestal doen in het Caribisch gebied (Grenada, Haïti, Cuba, Dominicaanse Republiek, Nicaragua).

En de Groenlanders waren gewoon verbijsterd over het aanbod van Trump om hun land te kopen, net als de Deense regering, die zorgt voor de defensie en buitenlandse zaken van het eiland. Het is lang geleden dat landen grondgebied van andere landen kochten, en het met geweld in beslag nemen is illegaal. Toch verhoogde Kopenhagen zijn defensie-uitgaven voor Groenland met 1,5 miljard dollar.

De dreigementen mogen dan allemaal loos zijn, en ze geven zeker blijk van een onwetendheid die zo groot is dat ze in aanmerking komt voor een 'beschermde culturele status' bij UNESCO. Maar wat vanuit het buitenland gezien flauw komisch lijkt, wordt door sommige mensen in de Verenigde Staten serieus genomen, en meer in de kringen rond Trump dan waar dan ook.

Officiële presidentiële sidekick Elon Musk heeft bijvoorbeeld net getweet dat "Amerika de mensen van Groot-Brittannië zou moeten bevrijden van hun tirannieke regering." Hij postte het als een ja/nee poll en tot nu toe steunt 73% van zijn fans zijn idee om het Verenigd Koninkrijk binnen te vallen om de Britten te bevrijden van de tiran Keir Starmer.

Het is niet genoeg om te zeggen dat ze ons gewoon voor de gek houden. Dat is waarschijnlijk het goede antwoord, maar je zou je echt stom voelen als ze er echt iets van meenden en je op een ochtend wakker werd en Amerikaanse troepen in je straat aantrof. Aan de andere kant, wat zou je kunnen doen om die kans te verkleinen zonder dat het er net zo stom uitziet?

Het is hetzelfde dilemma dat je altijd hebt als je te maken hebt met de dreigementen van echte of neppe gekken. Laten we het van de zonnige kant bekijken, en dat is dat de dreigementen van Trump uiteindelijk 'gouverneur' Trudeau, zoals Trump hem spottend noemt (implicerend dat wat hij regeert gewoon een Amerikaanse staat is) hebben gedwongen om af te treden.

Dat is goed nieuws, omdat het een kleine kans biedt dat de leider van de Conservatieve Partij, Pierre Poilievre, niet de volgende premier van Canada wordt. Uiterlijk in oktober zijn er verkiezingen en zolang Trudeau in de race was, was Poilievre de zekere winnaar.

Poilievre (ondanks zijn naam geen francofoon) is niet echt een Canadese Trump, hoewel hij grotendeels dezelfde ideeën heeft. Hij is slimmer en representatiever, lijkt meer op de gekozen vicepresident van de VS, JD Vance, maar maakt net zo goed deel uit van extreemrechts.

Dit is zijn kijk op Canada's regerende Liberale Partij, zo middle-of-the-road als het maar zijn kan. "Eerst waren het communisten, toen werden het socialisten, toen werden het sociaaldemocraten, toen stalen ze het woord liberaal en toen verpestten ze dat woord. Ze veranderden hun naam in progressieven, en toen veranderden ze hun naam in woke."

Zolang 'cryptocommunist' Justin Trudeau in functie was, leek Poilievre gedoemd te winnen, niet zozeer omdat ideologische tirades de Canadese stijl zijn, maar omdat Canadezen Trudeau echt waren gaan verafschuwen. De intensiteit van de vijandigheid tegen hem bij anders kalme en redelijke mensen was verbazingwekkend.

Mensen vonden andere, verstandiger klinkende redenen om Trudeau niet te mogen, wiens regering het net zo slecht deed als de meeste andere gekozen westerse regeringen in het omgaan met de Covid en de daaropvolgende op hol geslagen inflatie. Ik ben er echter al lang van overtuigd dat ze Trudeau echt haatten omdat hij een onherstelbare smeerlap was.

Nu hij weg is en de Liberals een nieuwe leider krijgen, is er op zijn minst een kleine kans dat Poilievre niet de volgende premier van Canada wordt. Anders zal tegen het einde van dit jaar het hele vasteland van Noord-Amerika geregeerd worden door hard rechts - behalve Mexico natuurlijk.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer