Ongeacht de leeftijd waarop het zich voordoet, veroorzaakt ADHD problemen met aandacht, hyperactiviteit of impulsiviteit. Dit syndroom kan zich echter verschillend uiten bij kinderen en volwassenen.

Bij volwassenen kunnen ADHD-symptomen bestaan uit rusteloosheid of een gevoel van innerlijke spanning, onvermogen om taken op tijd af te krijgen, desorganisatie in het dagelijks leven, moeite om geconcentreerd te blijven op taken of gesprekken, de neiging om belangrijke voorwerpen kwijt te raken, de neiging om te proberen meerdere dingen tegelijk te doen, het zoeken naar snelle oplossingen voor problemen en moeite om een baan of relaties te behouden.


Een late diagnose van ADHD kan om verschillende redenen optreden:

  • ADHD is moeilijk op te sporen, vooral wanneer het overheersende symptoom onoplettendheid is. Ouders of leerkrachten kunnen moeite hebben om de ziekte te herkennen en het kind door te verwijzen voor evaluatie. Daarnaast kunnen zorgverleners ADHD ten onrechte verwarren met andere ziekten, zoals angst of depressie. Soms realiseert een volwassene zich pas dat de diagnose in het verleden niet juist is gesteld als ze ontdekken dat een van hun kinderen de diagnose ADHD heeft en de symptomen bij hun kind herkennen.
  • Bij sommige kinderen zijn de ADHD symptomen mild en hebben ze geen relevante negatieve impact, waardoor het stellen van een diagnose niet gerechtvaardigd is. Hoewel ADHD-symptomen meestal afnemen in intensiteit met de leeftijd, verergeren de symptomen bij sommige mensen op volwassen leeftijd en dan pas wordt de diagnose duidelijk.
  • Verschillende factoren kunnen de symptomen van ADHD tijdens de kindertijd maskeren en de negatieve impact op het dagelijks leven van het kind minimaliseren. Een kind met ADHD kan bijvoorbeeld goede schoolresultaten behalen omdat het een gestructureerde en beschermende gezinsomgeving heeft. In deze gevallen kunnen ADHD-symptomen pas duidelijk worden in een fase van het leven waarin de persoon meer autonoom is (bijvoorbeeld wanneer hij/zij naar het hoger onderwijs gaat).
  • Op volwassen leeftijd stelt de combinatie van professionele, familiale en sociale verantwoordelijkheden het niveau van concentratie, planning, organisatie en het vermogen om dagelijkse taken uit te voeren op de proef. Voor een volwassene met ongediagnosticeerde ADHD is het extra moeilijk om met deze eisen om te gaan, wat kan leiden tot stress, angst en depressie. Het is vaak pas in dit stadium, wanneer symptomen van "uitputting" of fysieke en mentale uitputting de overhand krijgen, dat de volwassene erkent dat hij of zij hulp nodig heeft.


Volwassenen met onbehandelde ADHD hebben meer moeite met het bereiken van hun academische of carrièredoelen en het onderhouden van stabiele relaties met anderen. Uitstelgedrag, impulsiviteit en moeite met het beheren van tijd en taken zorgen vaak voor problemen in relaties met anderen en schaden de werk- en gezinsomgeving. Bijgevolg hebben volwassenen met onbehandelde ADHD vaak een laag zelfbeeld en lijden ze vaak aan depressie, angst of drugsgebruik.

ADHD is een neurologische ontwikkelingsstoornis die invloed heeft op de manier waarop verschillende hersengebieden met elkaar communiceren. Hoewel er geen genezing voor ADHD bestaat, zijn de beschikbare behandelingen zeer effectief om de symptomen te verminderen. De behandeling bestaat meestal uit medicijnen die de hersenen stimuleren en psychologische strategieën die de symptomen minimaliseren.


Neem voor meer informatie contact op met HPA op (+351) 282 420 400.