Dit visceraal vet is metabolisch actief en kan het risico op verschillende chronische ziekten verhogen, zoals diabetes type 2, hart- en vaatziekten en bepaalde soorten kanker.

Volgens de WHO zouden er in 2022 ongeveer 2,5 miljard volwassenen met overgewicht zijn, waarvan ongeveer 890 miljoen zwaarlijvig. Deze cijfers laten een dramatische toename zien sinds 1990, wat duidt op een groeiende wereldwijde obesitasepidemie.

Viscerale obesitas kan mensen van alle leeftijden treffen, maar neemt meestal toe met de leeftijd. Wat de verschillen tussen mannen en vrouwen betreft, wordt een hoger percentage waargenomen bij vrouwen, vooral na de menopauze, als gevolg van hormonale veranderingen en de verdeling van lichaamsvet die gepaard gaat met het ouder worden.

Visceraal vet kan leiden tot insulineresistentie en diabetes type 2 en bijdragen aan de ontwikkeling van leverziekten zoals niet-alcoholische vette leverziekte. Dit type vet heeft ook een negatieve invloed op de vetstofwisseling, waardoor LDL toeneemt en HDL afneemt, wat het risico op cardiovasculaire problemen verhoogt. Er is ook een verband tussen visceraal vet en een verhoogd risico op bepaalde soorten kanker, zoals darmkanker en alvleesklierkanker. Daarnaast kan visceraal vet gastro-intestinale aandoeningen zoals gastro-oesofageale reflux veroorzaken of verergeren en bijdragen aan systemische ontstekingen door het vrijkomen van ontstekingsstoffen. Om dit vet te verminderen moet de levensstijl worden aangepast en in sommige gevallen moet er medisch worden ingegrepen.

De pathofysiologie van viscerale obesitas omvat een complexe interactie van genetische, omgevings- en gedragsfactoren.

Om viscerale obesitas nauwkeurig te diagnosticeren, wordt vaak gebruik gemaakt van beeldvormende methoden waarmee de verdeling van vet in het lichaam zichtbaar kan worden gemaakt. Enkele van de meest effectieve tests zijn CT-scan, MRI, echografie en bio-impedantie. Wanneer er sprake is van steatose (levervet), is de meest effectieve test FibroScan®, een apparaat waarmee fibrose en steatose in de leverfunctie kunnen worden geëvalueerd en gekwantificeerd en dat cruciaal is bij het monitoren van patiënten met levercirrose, hepatitis en niet-alcoholische aandoeningen. Naast deze beeldvormende tests kan het meten van de buikomtrek een indicatie zijn van viscerale obesitas wanneer de waarden hoger zijn dan 102 cm bij mannen en 88 cm bij vrouwen. Hoewel deze methode minder specifiek is, is ze praktisch en wordt ze vaak gebruikt als een eerste marker om het risico van visceraal vet te beoordelen.

Voor een effectieve behandeling van viscerale obesitas is vaak een geïntegreerde aanpak nodig die niet alleen gewichtsverlies omvat, maar ook geassocieerde metabole en inflammatoire complicaties. Veranderingen in levensstijl, dieetinterventies, meer lichaamsbeweging en in sommige gevallen medische interventies. Onder hen kunnen strategieën en gedragstherapie worden overwogen om stress te verminderen, medicatie en bariatrische chirurgie, in de aanwezigheid van morbide obesitas of obesitas die gepaard gaat met ernstige medische aandoeningen.

Het is belangrijk dat de behandeling van viscerale obesitas een persoonlijke aanpak vereist, afgestemd op de individuele behoeften, medische voorgeschiedenis en leefstijlvoorkeuren van elke persoon.

Neem voor meer informatie contact op met Grupo HPA Saude op (+351) 282 420 400.