Een paar weken geleden bezocht ik Kit & Caboodles mijn allereerste ambachtsbeurs. Het is de eerste keer dat ik ooit heb geweten (in recente tijden althans) dat het weerbericht verkeerd was. De avond ervoor verklaarde het vol vertrouwen dat het een fiasco zou worden. En toch, de volgende dag werd ik wakker met een strakblauwe hemel rondom.

Nu, om eerlijk te zijn, het weerbericht was niet helemaal verkeerd en de regen kwam uiteindelijk in de middag (tegen die tijd had ik al benen gemaakt), maar de ochtend toen ik aankwam bij de basis van de tweedehands meubelwinkels (gelegen naast het partnerbedrijf Algarve Express in Almancil) wachtte me een prachtig gezicht.

De zon scheen terwijl blije kinderen zich zigzaggend een weg baanden door de menigte nieuwsgierige mensen die langzaam maar zeker hun weg zochten naar de kraampjes van de vele Algarviaanse kunstenaars en ambachtslieden die, ondanks de weerswaarschuwingen, dapper uit het houtwerk waren gekomen om hun verrukkelijk diverse talenten te tonen.

Stralencircus

Ik geef toe, ik was hier om zelf een beetje te 'scopen', en liep voorzichtig rond om mogelijke toekomstige verhalen te bekijken. Eerlijk gezegd werd ik overspoeld met mogelijkheden. Ik hoop uiteindelijk over iedereen iets te kunnen zeggen, maar je moet ergens beginnen, en aangezien ik het had over kunstenaars die 'uit het houtwerk komen', was dit nergens zo waar als bij Ray Charsley die daar was met zijn kraam genaamd de 'Woodturners Den' (Houtdraaiershol).

Ray trok mijn aandacht met zijn collectie prachtige houtcreaties, variërend van klokken, katten en pennen tot tollen en zijn onlangs voltooide pièce de résistance: een circuswagen - volgeladen met allerlei dieren en een giraffe die zijn hoofd achter uitsteekt.

Schud je staartveren

Met een naam als Ray Charsley was ik blij te ontdekken dat hij ook muzikant is. Hij speelt trompet en gitaar en zijn partner Sandie, die bij het kraampje ernaast kleurige handgemaakte natuurlijke zeepjes verkocht, liet zich ook ontvallen dat zij, net als Ray, verborgen talenten in huis heeft. Ze zingt, danst en ik vond zelfs bewijs (in de vorm van ansichtkaarten van eigenzinnige emoe's, verstopt tussen de zeepjes) dat ze ook schilderes was.

Vanuit mijn oogpunt was dit alsof ik twee kunstenaars voor de prijs van één kreeg. Ik wilde meer over hen weten en zij nodigden mij vriendelijk uit voor een kopje thee en een kijkje in hun ateliers in hun huis in Almádena aan de westkust.

Hoeveel hout zou een bosmarmot kunnen hakken?

Hun huis was interessant omdat het onderdak moet bieden aan hun vele interesses.

Buiten op de patio was Ray in zijn 'hol' druk bezig met het afschaven van een beetje van dit en van dat op zijn draaiende houtdraaibank. Hij legde uit dat hij jaren geleden wel eens aan houtbewerking had gedaan, maar dat hij het pas tijdens de lockdown weer oppakte als een manier om bezig te blijven en dat hij er enorm van geniet om zichzelf uit te dagen en te zien wat hij kan maken.

Hij gebruikt lokaal hout van olijf, amandel, eucalyptus, johannesbrood, den en kastanje om, nou ja... zoals ik al eerder zei, een heel circus van mooie dingen te maken. Hij gebruikt ook een soort computerlasermachine om uiterst precieze details uit te snijden - zoals een naam (of logo), bijvoorbeeld, op een van zijn vele prachtige houten pennen.

De katten de stuipen op het lijf jagen

Aan de andere kant van het huis is Sandie's kleine galerie. Met veel natuurlijk licht dat door de omringende ramen naar binnen stroomt, is het de perfecte plek om creatief met kleuren aan de slag te gaan.

Ik geef toe dat het pas echt begon te dagen hoe getalenteerd Sandie eigenlijk is, toen ik het spectaculaire zeegezicht zag waar ze momenteel aan werkt, en de ongelooflijke reeks dieren, bloemen en portretten die ze in de loop der jaren heeft geschilderd.

Ik was ook geamuseerd toen ik een gekko zag die ze op de muur had getekend. Hun katten waren er blijkbaar zo overtuigd van de echtheid dat Sandie me video's liet zien waarop ze opsprongen om te proberen hem te vangen.

Ze legde ook uit (hoewel het een beetje onbegrijpelijk voor me was) hoe ze haar zepen mengt en maakt met allemaal natuurlijke ingrediënten. Ze ruiken allemaal heerlijk en zouden geweldige cadeaus zijn.

Reizende Troubadours

Toen ik aan de thee zat, kwam ik meer te weten over Sandie en Ray en hoe ze in de Algarve terecht waren gekomen. Met een caravan op sleeptouw verlieten deze rondtrekkende minstrelen Engeland meer dan 30 jaar geleden. Ze trokken eerst door Spanje, zingend en dansend om hun kost te verdienen, tot ze uiteindelijk in Portugal aankwamen en daar zo verliefd werden dat ze nooit meer weg wilden.

Hun duo 'Sara' had het geluk regelmatig op te treden in een hotel in de buurt en zo konden ze vele jaren blijven.

Waar kan ik ze vinden?

Nou, dat kan even duren...

Als je Ray op zijn trompet wilt zien spelen en Sandie wilt zien zingen en dansen, dan kun je ze vinden met The Sunshine Big Band in de Restaurant Fortaleza da Luz in Praia da Luz op zondagen en Ray speelt ook met de New Orleans Jazz Band in het Tivoli hotel op maandagen.

Als u geïnteresseerd bent in het bestellen van Ray's houtwerk of een specifiek verzoek wilt doen (hij staat open voor nieuwe uitdagingen) dan kunt u hem volgen op Facebook @woodturnersden of zijn website bezoeken www.woodturnersden.com

Om meer te weten te komen over Sandie's zepen volg The Soapbox op Facebook en als u wilt dat ze iets voor u schildert (of als u zich wilt inschrijven voor haar kunstlessen) volg dan @Sandiecroftartist of bezoek haar website www.sandiecroftart.com