De vreemde radarcontacten verschenen om 23.40 uur. "We wisten onmiddellijk dat er een zeer vreemde situatie bestond... hun bewegingen waren volledig radicaal voor die van gewone vliegtuigen," zei Harry Barnes.

De datum was 19 juli 1952. Barnes was een senior luchtverkeersleider op National Airport in Washington DC. De vreemde contacten bewogen sneller en grilliger dan gewone vliegtuigen.

Barnes vroeg een andere radaroperator de contacten te controleren en belde de toren. Howard Cocklin en Joe Zacko zagen ook ongeïdentificeerde bliepjes op het radarscherm van de toren. Belangrijker nog, zij zagen ook een zwevend "helder licht" in de lucht, dat met ongelooflijke snelheid vertrok.

Barnes maakte zich zorgen. Toen uit alle richtingen radarcontacten verschenen die in de richting van het witte huis gingen, belde Barnes de luchtmachtbasis Andrews.

S.C. Pierman, een piloot van Capital Airlines, wachtte op de startbaan op toestemming om op te stijgen. Hij kon niet opstijgen omdat de radar van de verkeerstoren onbekende objecten had gedetecteerd die zijn positie naderden!

Pierman meldde dat hij gedurende 14 minuten zes objecten zag: witte, staartloze, snel bewegende lichten. Barnes had radiocontact met Pierman en zei dat elke waarneming "samenviel met een pip die we bij zijn vliegtuig konden zien."

Om 3 uur lanceerde de luchtmacht twee F-94 Starfire straaljagers. Kort voordat de jets boven DC aankwamen, verdwenen de objecten van de radar. Zodra de jets geen brandstof meer hadden, kwamen de dingen terug. De kat-en-muis tactiek overtuigde Barnes dat "de UFO's het radioverkeer in de gaten hielden en zich daarnaar gedroegen." De radar detecteerde de objecten voor het laatst om 5:30 uur.

Hoe begon het UFO-stigma?

Het volgende citaat vat de gevolgen van deze "UFO-flap" boven DC samen. Het gedeelte komt uit een Australische Top Secret samenvatting memo uit 1971, nu vrijgegeven. Het onderwerp was "Wetenschappelijke en Inlichtingen Aspecten van het UFO Probleem."

De memo legt duidelijk uit waar het stigma vandaan kwam:

"De CIA werd gealarmeerd door de overbelasting van de militaire communicatie tijdens de massale waarnemingen van 1952 en overwoog de mogelijkheid dat de USSR van een dergelijke situatie zou kunnen profiteren. Bijgevolg overtuigde OSI (office of special investigation), handelend via de Robertson-Panel vergadering van midden januari 1953, de USAF om Project BLUE BOOK te gebruiken als een middel om UFO's publiekelijk te 'ontkrachten' en om in een later stadium fondsen toe te wijzen voor de AVRO geavanceerde 'schotel' vliegtuigen en het opstarten van een crash programma naar anti-zwaartekracht."

Samenvattend rapport uit 1971 van de Nationale Archieven van Australië

Het rapport verwijst naar de "flap of flying saucer" meldingen uit 1952 boven Washington DC en de reactie van de regering van de Verenigde Staten. Het was een gevoelige tijd in de VS.

"Vliegende schotels" hadden de bevolking in vervoering gebracht sinds 8 juni 1947, toen deze kop in de Cedar Rapids Gazette stond:

"RAAF vangt vliegende schotel op ranch in Roswell regio."

Kort daarna verscheepte het leger de gecrashte onderdelen naar Wright Patterson AirForce Base. het verhaal veranderde snel naar een "ballon." De hoofdgetuige, Jesse Marcel, zei dat het materiaal dat hij en zijn collega's hanteerden leek op plastic saranfolie, maar verbazingwekkend sterk was. Hij zou er met een voorhamer op geslagen hebben, zonder effect.

Gebaseerd op de publieke reactie, gaf het Ministerie van Defensie de nieuw gevormde Army-Air Force de opdracht om de "vliegende schotels" te onderzoeken.

De US Air Force begon in 1947 met het bijhouden van binnenkomende rapporten in het formele USAF onderzoek, genaamd PROJECT BLUE BOOK. Hoewel het project in 1969 werd afgesloten, heeft de luchtmacht met succes gegevens verzameld over ongeïdentificeerde luchtobjecten.

Met alle meldingen en formele onderzoeken die in het verleden zijn gedaan, waarom is het dan gelijk aan carrièremoord om UFO's of buitenaards leven te noemen? Volgens een Pew Research peiling van juli 2021 gelooft 65% van de Amerikanen dat er intelligent leven bestaat op andere planeten.

Krachtig stigma

Toch is het stigma krachtig in het Amerika van vandaag. Vorige week interviewde ik kapitein Chris Van Voorhis. Chris is een kapitein van een commerciële luchtvaartmaatschappij met 50 jaar vliegervaring. Hij was een van de kapiteins die betrokken was bij de "RaceTrack UAP" waarnemingen boven de Stille Oceaan op 10 augustus.

Hoewel de recente waarnemingen van piloten waarschijnlijk satellietsystemen zijn, zoals Elon Musk's Starlink internetdienst, heeft het onderzoek enkele cruciale resultaten aan het licht gebracht.

De grootste uitkomst is dat het stigma nog steeds levend en sterk is.

Ondanks het gezegde "alle publiciteit is goede publiciteit", wilde Chris' werkgever niet dat zijn naam werd genoemd. De luchtvaartmaatschappij wilde niets te maken hebben met de rapporten en berispte de piloten omdat ze zich uitspraken. De luchtvaartmaatschappij verwijderde e-mails en weigerde Chris' verzoek om in de nationale media te spreken.

Maar ik kon online met Chris chatten omdat we zijn werkgever niet noemden en spraken over een eerdere ontmoeting die hij had.

Tijdens een vlucht in 2004 voor een Japanse dochtermaatschappij zagen Chris en zijn copiloot "drie, ik zeg het niet graag, klassieke metalen vliegende schotels de atmosfeer binnenkomen in een driehoeksformatie. Ze stopten, draaiden langzaam in formatie en schoten toen weg met een verbazingwekkende snelheid over de horizon van de aarde. Mijn copiloot en ik keken elkaar aan, "zag je dat ook? Ja. Oké, ik ben niet gek. Toen zeiden we niets; we gingen gewoon rustig verder. Ik voelde me erg gezegend om zoiets te zien, maar meldde het niet. Ik herinner me vrachtvlucht 1628 van Japan Airlines in Alaska. De piloot sprak over lichten en een groot vaartuig dat zijn luchtvaartmaatschappij volgde. De radarcentra zagen de treffers op de radar. Maar toen hij zich uitsprak, zette de maatschappij hem aan de grond. Hij vloog jarenlang op een bureau."

Het lijkt erop dat er weinig veranderd is. Het stigma blijft ondanks dat NASA een onderzoek opent naar het fenomeen.

Bedankt, CIA en het Robertson panel!

Als je lichten in de lucht ziet, laat het ons weten op The Portugal News! Bekijk mijn YouTube kanaal "Lehto bestanden".

Author

Chris Lehto, ex-F-16 pilot, and YouTuber, combines aviation expertise and passion for the unexplained to investigate UAPs. He founded the UAP Society, funding decentralised research into alien existence using NFTs.

Chris Lehto