Voor skiërs moeten er slechtere plaatsen zijn geweest om een Covid-lockdown tegemoet te zien dan de Franse Alpen. Toen de toeristen plotseling massaal vertrokken, hadden de inwoners de bergen helemaal voor zichzelf - met bijzonder goede sneeuwval aan het eind van het seizoen.

Er was slechts één probleem: omdat alle kabelbanen en stoeltjesliften gesloten waren, moesten skiërs een andere manier vinden om de pistes te gebruiken.

"Alles wat we deden was toerskiën," zegt de Frans-Britse ESF-instructeur Luc Smith. "Iedereen deed het".

Ook bekend als Alpine touring of skinning, is het een manier om op ski's de berghellingen te beklimmen en te doorkruisen - met behulp van speciaal ontworpen laarzen en skibindingen waarbij de hiel van de schoen uit de ski kan komen, maar niet de teen. Aan de onderkant van elke ski worden ook 'vellen' geplakt, gemaakt van mohair of een mix van mohair en synthetische stoffen, die voorkomen dat de ski's tijdens het lopen naar beneden glijden.

Luc wijst op de duizelingwekkende hoogten van de Grand Pic de Belledonne - vlakbij waar wij zijn in Vaujany, Isère, aan de oostkant van het skigebied Alpe d'Huez - de hoogste berg die hij tijdens de lockdown met skitouren heeft beklommen, alvorens naar beneden te skiën.


Aprehensive

Ik probeer het voor de eerste keer en moet toegeven dat ik een beetje bang ben als ik een plastic schep krijg om in mijn rugzak te stoppen en een volgsysteem dat ik om mijn middel moet binden (skiërs die buiten de piste gaan zijn verplicht een lawinekit te dragen). Zenuwen opzij en vellen aan, mijn onverschrokken groep van ski-tour first-timers gaan off-piste in Montfrais.

In ieder geval op het vlakke, is het gemakkelijk te beheersen. De truc is om de ski niet van de sneeuw te tillen, hoe natuurlijk het ook voelt om dat te doen tijdens het lopen, en in plaats daarvan te glijden.

Al snel zijn we weg van de pistes, zonder een skiër of snowboarder in zicht, met alleen de dennen- en sparrenbomen en golvende berghellingen als gezelschap. Mijn ski's glijden door verse poeder (er is 10 dagen geleden sneeuw gevallen, maar niemand is hier geweest). De witte randen van de Grand Galbert berg steken af tegen de blauwste hemel, en er heerst stilte.

Op dat moment begrijp ik het. Zo ondergedompeld worden in de natuurlijke schoonheid van de Alpen in de winter, en het gevoel alles voor jezelf te hebben, is de moeite waard om de stoeltjesliften voor te laten (ook al voelt de kit een beetje overgecompliceerd voor een skiër die al heel lang van pistes houdt).

We steken een halfbevroren beek over waar forellen onder het ijs zwemmen, en naarmate de stijging steiler wordt, is 'kick turn' (de hogere ski optillen en 180 graden draaien alvorens met de tweede te volgen) het meest effectieve gebruik van tijd en energie, zonder hoogteverlies.

Na ongeveer 250 meter klimmen en een paar uur, is het panoramische uitzicht terug in de vallei die we net beklommen hebben extra bevredigend - alsof we het echt verdiend hebben. En eindelijk kan ik mijn ski's naar beneden richten en wat snelheid maken.

Dit was natuurlijk skiën zoals het was voordat er stoeltjesliften waren (zij het een minder high-tech versie) en vandaag de dag geniet de activiteit een opleving in populariteit - en niet alleen bij avontuurlijke, backcountry skiërs met lawinekits op zoek naar ongemarkeerd terrein. Sommigen stijgen gewoon de rand van de piste op (meestal met korte mouwen en rode gezichten) omdat het een geweldige manier is om nog meer calorieën te verbranden op de piste.


Wilde skitochten

Vaujany - een klein bergdorp binnen gemakkelijk bereik van de luchthaven van Genève - is uitstekend voor wilde skitochten, zegt Luc. Omdat het minder ontwikkeld is dan zijn bekendere buur Alpe d'Huez, waar veel van de berghelling is ontwikkeld voor pistes, geeft het toegang tot veel totaal wild terrein.

"Wat ik echt leuk vind, is dat mensen het niet kennen," voegt Luc eraan toe. Het noordelijke aspect betekent dat de sneeuw langer blijft liggen. De meeste bezoekers zijn Fransen, wat het lokale, authentieke gevoel versterkt - en ja, de 53 km skiën aan de kant van Vaujany en Oz en Oisans (met veel gemakkelijke opties voor beginners en gezinnen) lijken ongelooflijk rustig, zelfs voor januari.

Een skipas voor Alpe d'Huez grand domaine geeft u toegang tot in totaal 250 km skiën, oftewel 100 pistes in totaal - waaronder de langste zwarte piste van Europa, La Sarenne (16 km).

Als een van de jongste skigebieden in de Alpen is het moeilijk te geloven dat er nog niet zo lang geleden helemaal geen skiërs op deze bergen kwamen. Het was de voltooiing van de Grand'Maison Dam in 1987 - destijds de grootste hydro-elektrische dam in Frankrijk - die investeringen en banen naar het landelijke bergdorpje pompte, dat bekend stond om de aardappel- en tarweteelt en waar toen slechts 200 mensen woonden.

"In 30 jaar tijd zijn we van de middeleeuwen naar de 21e eeuw gegaan", verklaart de burgemeester van de stad, Yves Genevois, die hier zijn hele leven heeft gewoond. Vaujany staat nu bekend als een van de meest welvarende steden in de Alpen.

De eerste gondel opende ook in 1987 en 84 liften volgden, en gaven skiers directe toegang van de stad bij 1.250m aan het skiën op grote hoogte - 2.800 meter helemaal bovenaan.


Credits: PA; Auteur: PA;

Cruciaal is echter dat het resort zelf veel van dat kleine dorpsgevoel heeft behouden. Veel van de oude traditionele gebouwen zijn gerestaureerd als chalets en hotels, en om de authenticiteit niet op te offeren lieten de ontwikkelaars zich inspireren door de klassieke architectuur van de grote gevelschuren.

De stad wordt aangedreven door hernieuwbare energie en een kleine hoeveelheid kernenergie. Verdere ontwikkeling zal hier beperkt blijven. In plaats daarvan kiest men voor bescherming van de omgeving en de natuur, die er in overvloed is.


Zomer en winter

Met zoveel nog wilde grond is het een populair gebied voor wandelaars - zowel in de zomer als in de winter, wanneer je natuurlijk speciale uitrusting nodig hebt om door de sneeuw te navigeren.

Ik ga mee met de 'grootvader van het sneeuwschoenwandelen', berggids Alain Hilion, en zijn border collie Polka, om het terrein te voet te verkennen. Een plastic voetstuk, dat in Frankrijk raquettes wordt genoemd, wordt bevestigd aan wandelschoenen met stijgijzers onder de voeten om de sneeuw vast te houden.

We verlaten de helling en gaan het dennenbos in, Polka slingert heen en weer, langs wilde kersenbomen (de lokale bevolking plukt de vruchten en laat ze zes maanden in alcohol weken, zegt Alain), en we krijgen uitzicht op de vallei die we niet zien via de geprepareerde pistes.

Voetsporen van witte hazen markeren de verse poeder, en ik heb gehoord dat vossen en wolven hier ook in de winter rondspoken, terwijl in de lente marmotten opduiken. Gelukkig zien we vier gemzen, een geit-antilopesoort, op de aangrenzende bergwand. Het voelt als een smaak van echte bergwildernis hier boven Vaujany, die u niet bij de meeste skiresorts zult krijgen.

De ondergaande zon piept door boomtakken op onze weg terug naar de stad en de roze en gele lucht strekt zich uit tussen de twee berghellingen. Na al die off-piste inspanning is een glas kruidenlikeur génépy en een maaltijd van lokale forel of truffelravioli in het gezellige restaurant Chalet Gourmand een passende afsluiting van de dag.