Op een ochtend ontdekte ik dat de eindeloze dialoog met het interieur niet meer werkte. Wat een wonder! Deze keer was er echter geen grote extase, noch openbaringen zoals in de Kosmisch Bewustzijn ervaring die ik had in mijn vroege twintiger jaren: maar het was pure helderheid en een zachte vreugde. Omdat ik niet langer mijn gebruikelijke mentale druk kon voelen, zag ik helder alsof ik geen hoofd had. Ik was er helemaal in alles. Er was niet langer een sluier of afstand tussen mij en mijn omgeving, zoals meestal het geval is als de geest er is om onderscheid te maken. Het feit alleen al dat we denken - 'in ons hoofd zitten' - heeft de neiging ons af te sluiten van de wereld en anderen. Maar zonder een geest om me in te sluiten in mijn lichaam, ontdekte ik dat het Zelf overal was!

Ik had de zintuiglijke indruk dat ik niet langer beperkt was tot het lichaam. Mijn gevoel van zijn breidde zich uit door de muren van het lichaam, de muren van het huis en tot in het oneindige. Wat ik me realiseerde te zijn, doordrong alles wat ik zag. Ik hoefde er niet over na te denken, want ik was het. Toch voelde het 'goed' en veel 'normaler' dan mijn gebruikelijke geestgebonden toestand. Ik vond het wonderlijk amusant om te voelen dat mijn lichaam zich 'bevond' in het centrum van een eindeloos continuüm van 'ik-heid'. Ik was als een duiker die zich voortbewoog in een kalme en heldere oceaan van mezelf. En ik liep vele dagen rond in grinnikend ontzag, als een marionet aan touwtjes, bediend door de Alomtegenwoordigheid.

Het was niet moeilijk om met mensen om te gaan. Als er bezoek kwam, kon ik op een gewone manier gesprekken voeren, maar zonder antwoorden in mijn 'geest' te formuleren. Mijn antwoorden kwamen spontaan en ik luisterde even geïnteresseerd naar mijn antwoorden als naar die van hen, gefascineerd als ik was door het zien van het proces van woorden die voortkwamen uit de plaats waar het 'centrum' van deze vage indruk van een lichaam leek te zijn. Als er geen onverwacht antwoord kwam, zweeg ik, gewoon rustend in het ongerepte gewaarzijn.

Sampragñata samadhi

Meer dan drie weken bleef ik in deze staat, waarvan ik later leerde dat hij onder yogi's bekend staat als sampragñata samadhi. Het is het stadium van samadhi waarin de stroom van de geest huist in het Zelf, maar het onderscheid tussen de kennis en de gekende dingen is nog niet verloren. Deze toestand had nog veel langer kunnen duren, maar tijdens de derde week raakte ik betrokken bij de details van de verkoop van mijn huisje, en aangezien ik mijn eigen overdracht deed, was ik verplicht om wetboeken te bestuderen om de akten op te stellen. Dit is in het beste geval een hoofdbrekende taak, en een paar dagen lang begon ik de terugkeer van 'geest' te voelen - als een ballon in de verte aan een touwtje - die langzaam op een spoel in mijn hoofd werd teruggedraaid. Al snel keerde ik terug naar een schijn van 'normaliteit'.

Sinds die dagen kwam en ging mijn mentale stroom als het getij, zodat ik soms met en soms zonder 'geest' was. Gaandeweg realiseerde ik me dat een gedachteloze innerlijke vrede me ongemerkt was overvallen. Ik hoop dat dit de angst wegneemt dat 'gedachteloosheid' een probleem is. Samadhi binnengaan kan een zachtaardig proces zijn waar je niet bang voor hoeft te zijn. We kunnen zo langzaam te werk gaan als we willen; op dezelfde manier als een kind zijn angst overwint voor de golven van de zee, langzaam dieper doordringt, de grotere golven waadt en de branding trotseert voordat het uiteindelijk vreugdevol in de oceaan zelf duikt. De geestloze oceaan van het Zelf wacht op ons allen.

Credits: Aangeleverd beeld;

Vertraag het

Maar we kunnen niet allemaal onze gedachten zo gemakkelijk van ons af slaan als ze constant in groten getale opkomen. Een alternatieve oefening is om de gedachtestroom op één ding gericht te houden om hem af te remmen, wanneer we niet onze volledige aandacht nodig hebben voor de taak die voor ons ligt. We kunnen misschien een beeld van onze gekozen meester in ons hart houden, en daar in zijn vibratie blijven, in plaats van in ons hoofd. Verder zijn er twee andere aloude methoden om de giftigheid van de 'geest' te reinigen en dat is door meditatie of door mantra. Alleen deze praktijken zijn in staat om onze opgehoopte negativiteit uit het verleden en vorige levens te consumeren.

Japa-mantra, of het herhalen van heilige lettergrepen, staat in veel culturen bekend als een van de meest moeiteloze en effectieve manieren om de geest te zuiveren en de geest te transformeren. Het herhalen van mantra's verbetert de kwaliteit van je bewustzijn en leidt de geestestroom om naar zuiverende kanalen in het proces om het helemaal te verfijnen. De beoefening ervan kan galopperende intellecten op de been brengen en vreugde opwekken in de meest onverbeterlijke piekeraar.

Als men eenmaal begonnen is de vreugde van 'gedachteloosheid' te ervaren, worden alle vroege angsten vergeten. In plaats daarvan ontwikkelt zich een innerlijke drang om permanent te worden in de natuurlijke verrukking van deze uiterst bevredigende toestand. Hoe meer we 'onze geest verliezen', hoe meer we ons ware zelf vinden en hoe meer we tot in de perfectie functioneren. Wie heeft ooit gehoord van Jezus, of een Boeddha, of Krishna, Mozes, Dattatreya, Gorakshanath, Milarepa, Ramana Maharshi, Nisargadatta, Hui Hai, Hui Neng, of een van de andere spirituele reuzen die de wereld inspireerden, die niet in staat waren om te functioneren na het ervaren van samadhi?

De daaropvolgende kwaliteit van hun leven en inspiratie getuigt genoeg.

Daarom kunnen we veilig in hun voetsporen treden.

Author

British mystic, author, psychotherapist, spiritual counsellor, mantra yogi, fine artist and illustrator, theatrical set and costume designer. Founder-editor of Gandalf’s Garden magazine and Community in the London Sixties, and 3 years as columnist for Yoga Today magazine, BBC 4 Scriptwriter, author of four spiritual self-development books and two storybooks for children. 

Muz Murray