“Rio Grande do Sul havzası gibi belirli havzalarda 'fazla suya 'sahip olma fikri kesinlikle yanlıştır. Bu yüzyılda, 2004/06, 2011/12, 2015, 2017/18, 2019 ve 2022'de nüksetmesi iklim değişikliği ile artma eğiliminde olan meteorolojik kuraklık fenomenleri zaten yaşad

ık”.

Movriodouro, Hükümet tarafından su yönetimi için yeni bir ulusal strateji geliştirmek için oluşturulan 'Água que Une' çalışma grubunun bölgesel toplantıları kapsamında Lusa'dan gelen soruları yanıtladı.

Hareket, “2022'de Douro ve Lima'da pratik olarak aşırı bir kuraklık vardı” diye hatırlattı ve ayrıca “Douro havzası için iklim senaryolarında belirtildiği gibi durumların giderek daha fazla tekrarlanacağına dikkat çekti (önümüzdeki 50 yıl boyunca yüzey suyu girişlerinde ortalama bir azalmanın %25 olduğu tahmin edilmektedir)”.

MovrioDouro'ya göre, “bu yıllarda tarımsal faaliyetler ciddi şekilde zarar gördü”, bu da “yeraltı suyunun anarşik soyutlanmasına başvurmaya” yansıyor.

Hareket, “Trás-os-Montes'te, kuraklık yıllarında ve normalde yaz döneminde çok sayıda nüfusun tankerlerle tedarik edilmesi gerektiğini” hatırlatıyor.

Hükümetin emriyle, mevcut planlama çerçevesinin gözden geçirilmesi kapsamında incelenecek planlar, transvazlar olarak bilinen “son çare olarak nehir havzaları arasında su transferini” öngörmektedir.

“Havzalar arasındaki su transferleri, egzotik türlerin yayılması için bir aracı temsil ediyor ve yerli türlerin savunmasızlığını daha da artırıyor. Dahası, su transferleri su yönetiminde sosyal ve politik çatışmaların ana kaynağıdır” diyor hareket.

MovrioDouro'ya göre, “tarım bölgeye uyarlanmalı ve çok yüksek finansal ve çevresel maliyetlerle diğer bölgelerden büyük su transferlerine bağlı olamaz”.

“Suya çok talep eden yeni mahsuller (kırmızı meyveler, avokado...) ve zeytin ve badem bahçelerinin yağışlı tarımdan yoğun üretime dönüştürülmesi su ihtiyacını katlanarak artırdı” diyorlar.

Movriodouro bu nedenle “süper yoğun tarımın bu durumu daha da kötüleştirdiğini” düşünüyor, çünkü “su tüketiminin% 74'ünü temsil ediyor ve bu tüketim paradoksal olarak suyun daha az olduğu yerlerde daha fazladır”.

“Yoğun tarımdan kaynaklanan gübre ve böcek ilacı yükünün ekosistemlerin bozulmasına neden olduğu ve halk sağlığı üzerinde etkileri olduğu göz önüne alındığında, su arzındaki devam eden artış, sadece miktar açısından değil, kalite açısından da sürdürülemez. Rezervuarlardaki siyanobakterilerin artması bu sorunu yansıtıyor” diye belirtiyorlar.

Hareket ayrıca “sulama çevrelerinin halka açık olduğuna, ancak suyu kullananların kurulu altyapı için değil, yalnızca korunması ve kullanım ücreti için ödeme yaptığına” ve “bu nedenle, birçok tuzdan arındırma tesisi inşa etme ve her ikisi de çok yüksek maliyetlerle transferler yapma baskısı olduğuna” dikkat çekiyor.

“Bu işlerin bedelini kim ödeyecek? Maliyet su fiyatına yansıtılacak mı yoksa tüm vergi mükellefleri tarafından mı karşılanacak? Ortalama kayıpların% 40 civarında olduğu birçok sulanan alanda uygulananlar gibi düşük fiyatlar, suyun düzensiz kullanımını ve kullanımında verimsizliği teşvik ediyor” diye uyarıyor hareket.

Movriodouro, Alentejo'daki “geleneksel çiftçilerin neredeyse ortadan kaybolduğu ve yerini düşük su fiyatlarından yararlanan uluslararası risk sermayesi şirketlerinin aldığı” örneğini veriyor.