Maandagavond werd een van die Oekraïense drones neergeschoten boven Istra, waar de mensen wonen die niet rijk genoeg zijn om in Rublevka te wonen. (Huizen van $2 miljoen en meer.) "De brokstukken vielen op de straat naast ons," klaagde Margarita Simonyan, hoofdredactrice van TV-netwerk Russia Today en een prominente aanhanger van de oorlog van Vladimir Poetin op het scherm.

"Jammer dat ze gemist hebben," zei een brutale Moskoviet toen de journalisten de volgende ochtend naar buiten kwamen voor hun vox pop interviews. Anderen waren voorzichtiger in hun woordkeuze, maar ze waren opvallend vrolijk over Simonyans schrijnende beproeving. Stukken metaal vielen uit de lucht, maar ze vielen tenminste op of in de buurt van de juiste mensen.

Dit is geen bewijs dat het Russische volk op het punt staat in opstand te komen in zijn rechtschapen woede en de kwaadaardige dictator omver zal werpen. Het bevestigt alleen maar dat de slaafse lof voor president Poetin die uit de Russische media stroomt, vrijwel niemand overtuigt en dat gewone Russen Poetins oorlog in Oekraïne zien als een eliteaangelegenheid die hen niet aangaat.

Hier zit een boodschap in voor China's almachtige leider Xi Jinping, wiens situatie nu gedeeltelijk lijkt op die van Poetin twee jaar geleden, toen hij besloot Oekraïne binnen te vallen. Xi ziet de parallellen misschien niet zo duidelijk als buitenstaanders - exceptionalisme heeft de neiging om het zicht te vertroebelen - maar de boodschap is: val Taiwan niet binnen.

Poetin viel Oekraïne binnen omdat hij in de erfenismodus zat en het zijn lot vond om 'alle Russen te herenigen'. Hij had niet eens problemen met het publiek thuis: de verkoop van olie en gas aan de wereld bracht hen allemaal nog steeds een bescheiden inkomen en hun verwachtingen waren niet erg hoog. Russen zijn gewend om slechte service van hun regeringen te accepteren.

Nu, als gevolg van zijn dwaze invasie, zit hij vast in een militaire impasse in Oekraïne, strenge sancties beginnen zijn economie te ontrafelen, stukjes van de oorlog daar komen terug naar huis in Rusland, en veel jonge Russische mannen zijn gedood of gewond geraakt voor niets. De 'overwinning' is nergens in zicht en er is ook geen enthousiasme onder de bevolking voor zijn onbezonnen daad.

De situatie van Xi is eigenlijk slechter dan die van Poetin twee jaar geleden. De publieke verwachtingen van stijgende welvaart zijn in China veel hoger dan zelfs in Rusland, en de Chinese economie, hoewel veel rijker dan die van Rusland, vertraagt snel.

Banen verdwijnen: de werkloosheid onder 16- tot 24-jarigen steeg tot boven de 21% voordat de regering stopte met het publiceren van statistieken hierover. De economie is in een deflatiespiraal terechtgekomen en het regime durft zich niet opnieuw uit de problemen te blazen (zoals het in het verleden zo vaak heeft gedaan) omdat de schuldenlast al veel te hoog is.

Xi's standpunten over de 'hereniging' van Taiwan met China (ongeacht de wensen van de lokale bevolking) lopen sterk parallel met die van Poetin over Oekraïne, en hij zal zich ongetwijfeld afvragen of dit het moment is om binnen te vallen. Een snelle overwinning zou de mensen weer aan zijn kant kunnen krijgen.

Het zou gemakkelijk moeten zijn, rekent hij misschien voor, omdat de Amerikanen niet zouden ingrijpen. President Joe Biden zal niet willen dat zijn herverkiezingscampagne wordt onderbroken door sancties tegen Beijing die de handel tussen de VS en China lamleggen en de Amerikaanse economie lamleggen.

En misschien zullen de Taiwanezen zich wel verheugen over de 'hereniging' met het 'moederland' en bloemen strooien aan de voeten van de Chinese troepen als ze de stranden oplopen. Je weet wel, zoals de Oekraïners deden toen de Russische troepen binnenkwamen.

Maar kijk eens wat er werkelijk met Poetin gebeurde. De Verenigde Staten en de NAVO voerden geen oorlog om Oekraïne te verdedigen, maar ze zorgden ervoor dat het land genoeg wapens en geld had om te overleven en ze legden zware sancties op aan de Russische economie. China is veel kwetsbaarder voor sancties omdat zijn hele economie op handel is gebaseerd.

China's belangrijkste klanten bevinden zich in de ontwikkelde landen en zij zouden ook worden getroffen door deze sancties. Toch zouden de sancties worden opgelegd, omdat de heersende historische mythe in het Westen, en in mindere mate in Oost-Azië, is dat agressies van grootmachten vroegtijdig moeten worden gestopt om would-be wereldveroveraars te dwarsbomen.

Die mythe klopt niet. Een Chinese invasie van Taiwan zou in werkelijkheid een lokale landjepik om kleinzielige persoonlijke redenen zijn, net als de Russische invasie van Oekraïne. Geen van beide zou een aanzet zijn tot wereldverovering. Maar de mythe werkte voor Oekraïne en zou ook werken voor Taiwan. Er werden strenge sancties opgelegd aan Rusland, en ze zouden ook aan China worden opgelegd.

Xi zou van de fout van Poetin moeten leren. Als hij dezelfde fout zou maken, zou dat veel erger zijn.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer