Chociaż wyniki są równe tym osiągniętym 16 lat temu, musimy cofnąć się do Aten2004, aby znaleźć edycję z dwoma złotymi medalami, jak to miało miejsce w Paryżu2024, kiedy Miguel Monteiro i Cristina Gonçalves zostali koronowani na mistrzów paraolimpijskich odpowiednio w pchnięciu kulą F40 i boccia BC2.

Z grupą 27 sportowców, najmniejszą od Igrzysk w Seulu w 1988 roku, Portugalia dodała do dwóch złotych medali, srebro - zdobyte przez Sandro Baessę w biegu na 1500 metrów T20 (niedowidzący) - i cztery brązy.

Diogo Cancela po raz kolejny wprowadził portugalskie pływanie na paraolimpijskie podium, 16 lat po Pekinie, zdobywając brąz na 200 metrów SM8, dołączając do Djibrilo Iafy, który dał paraolimpijskiemu judo swój pierwszy medal z brązem w turnieju -73 kg dla całkowicie niewidomych, Caroliny Duarte, trzeciej na 400 metrów T13 (niedowidzący), a kolarz Luís Costa w jeździe na czas H5 również zdobył ten sam medal.

Siedem medali, z których trzy zostały zdobyte tego samego dnia, prawie przyćmiło sprawę dopingową, która wykluczyła byłego pływaka paraolimpijskiego Simone Fragoso z turnieju trójboju siłowego, sportu, w którym Portugalia miała zadebiutować w Paryżu 2024.

W lekkoatletyce do trzech miejsc na podium dołączyły występy w finałach Any Filipe, siódmej w skoku w dal T20, i Mamudo Baldé, który zajął piąte miejsce z nowym rekordem kraju w biegu na 100 metrów T54 dla sportowców na wózkach inwalidzkich.

W Boccia, Paryż2024 oznaczał powrót Portugalii na podium paraolimpijskie, po tym jak sport ten nie zdołał odcisnąć piętna na Tokio2020, co było bezprecedensowe od czasu jego debiutu w zawodach w Nowym Jorku w 1984 roku.

W sporcie z największą liczbą reprezentantów narodowych na Paris2024, z siedmioma, Cristina Gonçalves zdobyła, w swoim szóstym udziale w Igrzyskach, swój pierwszy indywidualny medal, po trzech miejscach na podium w poprzednich edycjach w zawodach drużynowych boccia, sporcie wyłącznym dla Igrzysk Paraolimpijskich.

Na basenie w paryskiej La Defense Arena do brązu Diogo Canceli dołączyło sześć kolejnych miejsc dyplomowych, a w badmintonie Beatriz Monteiro powtórzyła, w turnieju SU5, piąte miejsce, które osiągnęła w Tokio w 2021 roku, kiedy startowała w wieku zaledwie 15 lat.

W triathlonie portugalski debiut zaznaczył się czwartym miejscem Filipe Marquesa w kategorii PTS5, zaledwie 40 sekund za brązem, w zawodach przełożonych o jeden dzień z powodu złej jakości wody w Sekwanie.

Margarida Lapa zajęła również czwarte miejsce w strzelaniu z karabinu pneumatycznego, w którym po zajęciu ósmego miejsca na 37 strzelców w rundzie kwalifikacyjnej, odmówiono jej brązu w shoot-off.

W kolarstwie Portugalia powróciła do medali, a Luís Costa, najstarszy członek delegacji, zdobył brąz w wieku 51 lat w jeździe na czas na szosie H5, dla sportowców rywalizujących na rowerach ręcznych, a Telmo Pinão również zdobył dyplom w wyścigu pościgowym na 3000 metrów w klasie C1.

Kajakarz Norberto Mourão, który zdobył brąz w Tokio 2020, opuszcza Paryż 2024 z najlepszym wynikiem w historii, ale bez zdobycia upragnionego medalu, po zajęciu czwartego miejsca w zawodach VL2 na 200 metrów.

Program przygotowań do Igrzysk Paraolimpijskich Paryż 2024 miał łączną wartość 9,2 miliona euro, a stypendia wypłacane sportowcom paraolimpijskim, a także nagrody za zdobycie medali, są takie same jak te wypłacane sportowcom olimpijskim, przy czym złoto jest warte 50 000 euro, srebro 30 000, a brąz 20 000.

Portugalia opuszcza Paryż na 43. miejscu w tabeli medalowej, na czele z Chinami, które zdobyły 220 medali, a następnie Wielką Brytanią, z 124, i wyrównała swój siódmy najlepszy udział w historii zawodów, w których wystąpiła 12 razy.