De heilige Daniël wordt door velen aangeroepen, onder andere door vrouwen van wie de man in oorlog is, door mensen die lijden onder opsluiting of gevangenschap en voor mensen die op zoek zijn naar verloren voorwerpen. Hoewel velen weten dat de heilige Antonius van Padua voorspraak doet bij verloren voorwerpen, herinneren weinigen zich om te bidden tot de heilige Daniël uit dezelfde regio, die meer dan een eeuw voor de heilige Antonius leefde.

De heilige Daniël was de metgezel en diaken van de heilige Prosdocimus, de eerste bisschop van Padua. Daniël, van Joodse afkomst, bekeerde zich tot het christendom en assisteerde bisschop Prosdocimus bij de evangelisatie van het noordoosten van Nava.

Tijdens zijn moedige getuigenis werd Daniël door verplettering gemarteld. Zijn lichaam werd bijna 1000 jaar later ontdekt en zijn relikwieën werden op 3 januari 1064 overgebracht naar de kerk van de Heilige Sofia in Padua.

In de kunst wordt Daniël van Padua vaak afgebeeld met een handdoek en een wasvat in de hand, als teken van zijn ijverige dienstbaarheid aan bisschop Prosdocimus en de kerk. Deze symbolen herinneren ons ook aan zijn leven van dienstbaarheid aan anderen, net zoals Jezus de voeten van zijn discipelen waste.

Hoewel we weinig weten van het dagelijks leven van de heilige Daniël van Padua, herkennen we in hem de roep van de Heer, bekering, dienstbaarheid en moedig martelaarschap voor het geloof. We bidden om de moed en het geloof om ons leven net zo moedig te leven als de heilige mannen en vrouwen die ons zijn voorgegaan.