"Co do zasady, banknoty i monety euro muszą być akceptowane we wszystkich transakcjach, niezależnie od ich charakteru. Wierzyciel ma obowiązek przyjąć każdy rodzaj banknotu lub monety i nie może, co do zasady, odmówić ich przyjęcia", wyjaśnia BdP na swojej stronie internetowej.

Nadzór bankowy wyjaśnia, że "ewentualna odmowa przyjęcia banknotów i monet w euro jako środka płatniczego może być oparta wyłącznie na dobrej wierze (na przykład w przypadku dysproporcji między wartością banknotu przedstawionego przez dłużnika w stosunku do kwoty należnej wierzycielowi płatności) lub na porozumieniu stron co do wykorzystania innego środka płatniczego".

"Takie rozumienie odzwierciedla to, co zostało określone w Zaleceniu Komisji Europejskiej z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie zakresu i skutków prawnego środka płatniczego w odniesieniu do banknotów i monet denominowanych w euro", stwierdza BdP.

W Portugalii istnieją jednak ograniczenia prawne dotyczące płatności gotówką:

Zdefiniowane w ustawie nr 92/2017 z dnia 22 sierpnia - która wymaga użycia określonego środka płatniczego w transakcjach obejmujących kwoty równe lub większe niż 3000 euro, zmieniając ogólne prawo podatkowe i ogólny system przestępstw podatkowych;

W dekrecie z mocą ustawy nr 246/2007 z dnia 26 czerwca, "zgodnie z którym nikt nie jest zobowiązany do przyjmowania, w ramach jednej płatności, więcej niż 50 bieżących monet euro, z wyjątkiem państwa, za pośrednictwem Skarbu Państwa, Banco de Portugal i instytucji kredytowych, których działalność polega na przyjmowaniu depozytów od ludności", wyjaśnia BdP.

"Nie przewiduje się żadnych sankcji za odmowę zapłaty banknotami i monetami w euro. Odmowa taka ma jednak konsekwencje dla stosunku umownego istniejącego między stronami. Zgodnie z portugalskim kodeksem cywilnym dłużnik wypełnia zobowiązanie, wykonując ratę, do której jest zobowiązany, a wierzyciel może nawet popaść w zwłokę, gdy bez uzasadnionego powodu nie przyjmie oferowanej mu raty", czytamy na stronie BdP.