De mensen rond premier Binyamin Netanyahu beschrijven de oorlog in Gaza regelmatig als 'existentieel', maar dat is onzin. Het 'bestaan' van Israël loopt geen enkel gevaar. Het enige dat existentieel gevaar loopt is Netanyahu's regering, die onmiddellijk zou instorten als het schieten stopt.

De extreem-rechtse en religieus-nationalistische partijen die Netanyahu's coalitie mogelijk hebben gemaakt, hopen dat langdurige gevechten de Palestijnen (tot nu toe 22.000 doden) uit een deel van of de hele Gazastrook en/of de Westelijke Jordaanoever zullen verdrijven.

Zoals minister van nationale veiligheid Itamar Ben-Gvir het verwoordde, biedt de oorlog een "kans om ons te concentreren op het aanmoedigen van de migratie van de inwoners van Gaza."

Ze willen dat land voor meer joodse nederzettingen en als Netanyahu vrede zou sluiten, zouden ze hem onmiddellijk in de steek laten.

Nog erger dan dat, vanuit Netanyahu's standpunt, is het feit dat een terugkeer naar 'normaal' het mogelijk zou maken dat zijn proces wegens corruptie wordt hervat. Dat zou hem uiteindelijk naar de gevangenis kunnen sturen, en alles is beter dan dat. Zelfs eindeloze oorlog.

Op dit moment zeg je waarschijnlijk tegen jezelf: "Maar Netanyahu moet toch weten dat de oorlog ooit moet eindigen. Wat is zijn strategie?" Helaas, hij heeft waarschijnlijk niet eens een strategie. Hij weet alleen dat als de oorlog maar lang genoeg duurt, er misschien iets opduikt dat hem kan redden. Als de oorlog stopt, is hij politiek ten dode opgeschreven.

Waarom weigert hij anders discussies te voeren over wat er zal gebeuren nadat Hamas is uitgeschakeld? Hij wil niet praten over hoe Gaza herbouwd zal worden, of wie ervoor moet betalen. Zelfs niet met zijn eigen kabinet of zijn militaire leiders, laat staan met zijn trouwe aanhangers in de Verenigde Staten.

Waarom zou Netanyahu zich anders nu voorbereiden op een reserveoorlog met Hezbollah in Libanon? Hij en zijn ministers waarschuwen voortdurend dat zo'n oorlog 'noodzakelijk' kan zijn - "de situatie aan het Libanese front mag niet voortduren," zei er een - ook al is het duidelijk dat Hezbollah nu geen oorlog wil.

Hezbollah is een formidabele organisatie die het Israëlische leger in hun laatste grote confrontatie in 2006 tot staan heeft gebracht. Doelbewust oorlog met Hezbollah voeren terwijl Israël al vecht tegen Hamas in de Gazastrook heeft geen zin als het gaat om de belangen van het land - maar als het gaat om Netanyahu's persoonlijke belangen, is het volkomen logisch.

Sommige Israëlische militaire leiders zien een korte en zegevierende campagne tegen Hezbollah (als zoiets kan worden geregeld) misschien ook als een kans om hun reputatie te herstellen, die aan flarden is geschoten door hun falen om de slachting van 1.200 Israëlische burgers door Hamas op 7 oktober te voorkomen. Maar dit is volledig Netanyahu's show.

De Israëlische premier gijzelt zijn hele land in deze oorlog en ook de vijf miljoen Palestijnen in de bezette gebieden. Hij brengt ook de Amerikaanse regering, en in het bijzonder president Joe Biden, in een diep diskrediet. En toch zal Biden hem niet afwijzen. Waarom niet?

Hij laat zich niet misleiden door Netanyahu, die hij duidelijk ziet als een oplichter en een schurk. Zijn loyaliteit ligt elders. "Je hoeft geen Jood te zijn om een zionist te zijn," zei Biden onlangs. "Ik ben een zionist. Zonder Israël zou er geen Jood in de wereld veilig zijn."

Wat betekent dat eigenlijk? Israëli's zien het zeker niet als hun verantwoordelijkheid om Joden elders te beschermen. Integendeel, de zionistische droom heeft hen in de steek gelaten, want Israël is vandaag het enige land ter wereld waar Joden ernstig onveilig zijn.

Biden's zelfidentificatie als zionist is een overblijfsel uit zijn eigen jeugd, toen idealistische jonge Amerikanen rond kampvuren zaten en 'Hava Nagila' zongen. Het was lief, onschuldig en erg stom.

Ze bedoelden het goed en ze hadden geen idee van de kosten voor anderen (Palestijnen) van het stichten van Israël - net zo min als ze de kosten voor anderen (First Nations) van het stichten van hun eigen land begrepen. Joe Biden is nu oud genoeg om beter te weten. Israël is niet speciaal, gewoon een ander land met een ingewikkeld verleden, en de meeste jonge Amerikanen van vandaag weten dat.

Biden veracht Netanyahu terecht als persoon, en toch weigert hij om hem op te geven omdat hij nog steeds romantisch verstrengeld is met Israël. Dat zou hem de presidentsverkiezingen van november kunnen kosten en ons nog vier jaar president Donald Trump geven. Iemand zou eens met hem moeten praten.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer