Hoe vaak heb je dit als kind niet gehoord? Het leek mij altijd een beetje onredelijk, maar het is een gefrustreerde ouderlijke mantra bij het beantwoorden van eeuwige vragen wanneer jongeren dingen leren terwijl ze opgroeien. Het is een vermaning om te zeggen: doe mij niet na, maar gehoorzaam mijn instructies.

Raak dat niet aan

Weet je nog dat je als kind te horen kreeg dat je iets niet mocht doen, maar dat je de onbedwingbare drang kreeg om juist dat te doen? Raak dat niet aan, het is heet', maar je moest het jezelf bewijzen en eindigde waarschijnlijk met een brandblaar. Natte verf was een ander verhaal - ik durf te wedden dat er over de hele wereld kindervingerafdrukken staan op deuren, vloeren of ramen.

Mijn man vertelt dat zijn vader als kind tegen hem zei: 'Pas op dat de draadloze rat je niet bijt', toen hij de kleppen in de radio aan het vervangen was (voor degenen die te jong zijn om het te weten: in ouderwetse radio's zaten kleppen om de elektrische stroom te regelen), en natuurlijk kon hij zijn vingers er niet afhouden en kreeg hij een elektrische schok voor zijn ongehoorzaamheid. Zijn kleine broertje was net zo erg - hij had de opdracht gekregen om het licht uit te doen en te gaan slapen en was stiekem in bed strips aan het lezen bij het licht van een kaarsje dat hij had gevonden. Toen hij zijn vader de trap op hoorde komen, duwde hij de nog brandende kaars in de ruimte tussen de vloer en het bed en slaagde erin om de matras in brand te steken.

Doe dat niet

Ik herinner me dat ik een jaar of vier was, voordat ik naar buiten ging om te spelen, en dat me werd gezegd niet verder te gaan dan het einde van de weg (zodat mijn moeder me in de gaten kon houden), dus wat is het eerste wat ik doe? Naar het einde van de weg, de hoek om, de heuvel op en de eerste boom in die ik tegenkwam. Helaas bleef ik haken aan de riemen van mijn tuinbroek (ja, ik was een doerak) en hing ik als een neergestorte oorlogspiloot aan zijn parachuteriemen en mijn kleine metgezel kreeg van mij in niet mis te verstane woorden te horen dat hij naar huis moest rennen en mijn moeder moest vertellen waar ik was, want ik had hulp nodig. Zoals je je kunt voorstellen kwam ik in grote problemen, maar ik herinner me een sluwe glimlach op haar gezicht toen ze dacht dat ik niet keek toen ze me redde.

Het lijkt erop dat opstandigheid bij kinderen een veel voorkomend probleem is, vooral bij peuters en in het bijzonder bij adolescenten, die zich niet altijd realiseren dat er consequenties kunnen zijn. Het is een normaal onderdeel van hun ontwikkeling en kan zich uiten in gedrag zoals tegenspreken of ongehoorzaam zijn aan ouders, leerkrachten en andere volwassenen, omdat ze proberen hun eigen grenzen aan te geven.Het kan ook het gevolg zijn van onredelijke verwachtingen van de ouders, of kan te maken hebben met het temperament van het kind, of met schoolproblemen, stress in het gezin of conflicten tussen ouders. We vinden het niet leuk, maar helaas maken de meesten van ons het mee en het is aan ons om te proberen het op te lossen.

Gevolgen

Kinderen goed disciplineren vergt wijsheid, consistentie en empathie. Het helpt ook om een goed gevoel voor humor te hebben, een heleboel liefde en een flinke dosis geduld. Het is verstandig om regels op te stellen en consequenties te gebruiken om die regels af te dwingen. Er zullen momenten zijn waarop je een beetje creativiteit in de consequenties moet inbouwen. Misschien een consequentie voor het achterlaten van kleren op de grond terwijl hen was verteld om ze weg te leggen - misschien is de wasmand hongerig naar kleren elke avond voor verhaaltje/bedtijd voor kleinere kinderen - voor oudere kinderen, maak het verzoek en volg op met een enkel woord, 'kleren' of wijs er gewoon naar. Elk kind is anders - er zijn geen harde en snelle regels, zoals elke ouder je zal vertellen.

Een goede raad is om gewenst gedrag te versterken, positief gedrag te prijzen en 'kinderen te betrappen op goed gedrag'. Vermijd zeuren en dreigen zonder consequenties. Schreeuw niet, gebruik geen fysieke straffen.

Maar wat weet ik ervan, ik ben geen kindergedragstherapeut - maar ik ben erin geslaagd om op te groeien en heb zelf goed aangepaste kinderen!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan