Hij is misdaadcorrespondent voor Sky News over heel Europa, inclusief Portugal (en niet alleen de zaak McCann). Hij heeft een opmerkelijk inzicht in veel beroemde zaken en de interactie tussen de politie en de media.

Martin is al sinds zijn tienerjaren 'verbonden' met de pers. Hij herinnert zich dat hij naar Ely Station ging om de trein van 6.40 uur uit Londen Liverpool Street te halen. Hij verzamelde zo'n 3.000 kranten, in bundels met touwtjes aan elkaar geknoopt, letterlijk nog heet van de pers. Hij was een van de ongeveer dertig jonge krantenjongens, op ouderwetse fietsen. Zijn dromen om journalist te worden zijn toen misschien wel begonnen.

Wat begon met een baan bij lokale kranten leidde Martin al snel naar posities bij de nationale pers, uiteindelijk als hoofdverslaggever bij de Sunday Mirror. Dit boek neemt je mee op een reis langs de enorme veranderingen die plaatsvonden tussen toen en nu. Er waren nog geen laptops, mobiele telefoons of andere technologie. Om je verhaal te schrijven, moest je naar de krant bellen en je verhaal dicteren aan een 'copy-taker'. In die tijd beheerste de gedrukte pers de wereld van het nieuws. Als je vandaag de dag het laatste nieuws wilt, kijk je op je smartphone, tablet of zelfs je horloge. De evolutie van de nieuwsvoorziening is onherkenbaar veranderd.

Ik moest hieraan denken toen ik naar de grote tragedie in Nottingham keek, live op Sky. Nog niet zo lang geleden moest ik wachten op de kranten van morgen om erachter te komen wat er gebeurd was. De nieuwsvoorziening is sinds de jaren '40 en begin jaren '50 drastisch veranderd.


De politie en de pers hebben elkaar nodig

Wat ook net zo drastisch veranderd is, is de relatie tussen de politie en de pers. Martin is de afgelopen 20 jaar misdaadcorrespondent geweest. Hij is getuige geweest van de veranderende relatie tussen de politie en de pers en weet dat ze elkaar allebei nodig hebben. Uit zijn boek blijkt ook dat de relatie een beetje 'gezellig' is geworden. Martin onthult hoe misdaadverslaggevers en politierechercheurs elkaar regelmatig ontmoetten in plaatselijke pubs.

Wie het meeste baat had bij deze ontmoetingen onder het genot van een biertje of twee, wie zal het zeggen, het kan op verschillende manieren worden bekeken. Lord Leveson was niet van mening dat dit nuttig of wenselijk was. Hij publiceerde in 2012 een rapport over de cultuur, praktijken en ethiek van de pers en veranderde de relatie tussen de politie en de media drastisch.


De duistere wereld van misdaad

Martins inzicht in de duistere wereld van de misdaad is fascinerend. Een persvoorlichter van de politie zei ooit tegen een rivaliserende verslaggever: "Vraag het Martin Brunt, hij weet alles eerder dan wij." Een groot compliment, maar duidelijk gegrond. Hij heeft een reeks exclusieve reportages geschreven over de Cromwell Street moorden, de moord op tv-presentatrice Jill Dando, het proces tegen terrorist Carlos de Jakhals, de 7/7 bomaanslagen in Londen, de verdwijning van Madeleine McCann en de diamantroof in Hatton Garden. Vreemd genoeg is de zaak-Madeleine McCann de zaak waar hij het minst over schrijft. Ondanks dat, vergis je niet, weet hij veel over deze zaak. Hij zou een boek kunnen en misschien ook wel willen schrijven over deze zaak die mensen over de hele wereld nog steeds fascineert.

Martin begon in 1989 als verslaggever bij Sky News, waar hij verslag deed van de Golf- en Balkanoorlogen. Martin heeft verschillende voortvluchtigen in het buitenland opgespoord.


Ze zouden geen baan krijgen bij Sainsbury's".

Het gedrag van de Britse politie is bijna dagelijks in het nieuws. Weinig van de berichtgeving is positief. Sir Paul Condon (Chief Constable van Kent in 1988 en commissaris van de Metropolitan Police in 1993) zei dat hij 250 corrupte agenten had die hij niet kon ontslaan vanwege een inadequaat tuchtsysteem. Het was niet alleen de Met. Condon's tijdgenoot, West Midlands Chief Constable Ted Crew, klaagde dat ook hij zich niet kon ontdoen van agenten "die niet bij Sainsbury's zouden kunnen werken".


De demonstratie voor vossenjacht leidde tot de titel van het boek

Een demonstratie voor de vossenjacht buiten het Britse parlement in 2004 leidde tot botsingen tussen de politie en de demonstranten. Hoewel de demonstratie vreedzaam begon, ging het verkeerd en trok de politie wapenstokken. Dit leidde tot een onderzoek naar het gedrag van de politie door de Independent Police Complaints Commission. Er werd beweerd dat de politie bruut was geweest. De commissaris werd gevraagd waarom zijn agenten hadden toegeslagen. Hij pauzeerde voordat hij antwoordde: "Niemand werd zonder reden op zijn hoofd geslagen. Deze opmerking vormde een geweldige titel voor dit boek.


Een fascinerend boek voor iedereen die geïnteresseerd is in misdaadverslaggeving

De realiteit is dat de meesten van ons een 'morbide' interesse hebben in de misdaadverhalen die bijna dagelijks de krantenkoppen halen. Van gewaagde overvallen op ondergrondse kluizen tot fraudes waarbij criminelen miljoenen opstrijken. Macabere zaken zoals Fred West en zijn vrouw Rose die negen jonge vrouwelijke slachtoffers vermoordden. Als je nieuwsgierig bent naar deze zaken, zal dit boek veel van je vragen beantwoorden.

Er zijn nog steeds mensen die geloven, ondanks de vooruitgang in wetenschap en technologie, dat ze kunnen moorden, ontvoeren, verkrachten, beroven, stelen of bedriegen zonder ontdekt te worden. Onderzoeksjournalisten (in tegenstelling tot misdaadjournalisten) spelen nog steeds een rol bij het oplossen van misdaden. Het wordt niet altijd gewaardeerd door de politie, maar de media kunnen soms gaan waar de politie geen tijd, geld of mankracht voor heeft. Ze spelen allebei een belangrijke rol, hoewel tegenwoordig op afstand.

Author

Resident in Portugal for 50 years, publishing and writing about Portugal since 1977. Privileged to have seen, firsthand, Portugal progress from a dictatorship (1974) into a stable democracy. 

Paul Luckman