Geen enkele oplossing die ze bedenken kan perfect zijn - oorlogen laten geen perfecte oplossingen toe - maar hun opties zijn altijd beperkt en ze zullen over het algemeen kiezen voor de minst slechte. Dus waarom heeft Israël alle Palestijnse burgers bevolen om het noordelijke deel van de Gazastrook binnen 24 uur te evacueren?

Laat die 24 uur maar zitten. De Israëlische militairen geven zelf toe dat het langer dan dat zal duren voor de 1,1 miljoen mensen die ten noorden van Wadi Gaza wonen, de scheidslijn die zij hebben gekozen, om naar het zuiden te trekken langs de enige noord-zuid lopende hoofdweg. De burgers hebben waarschijnlijk nog enkele dagen voordat de Israëlische grondinvasie echt van start gaat.

Wat de Israëlische defensiemacht (IDF) van plan is, is om een 'vrije vuurzone' te creëren in het noordelijke derde deel van de Gazastrook, waar haar soldaten maximale vuurkracht kunnen gebruiken zonder grote aantallen burgers te doden.

Dat is ook de reden waarom Hamas, dat de Gazastrook regeert en de recente massaslachting van Israëlische burgers in het gebied rond de Gazastrook heeft gepland, er bij de Palestijnse burgers in het noorden van Gaza op aandringt om daar te blijven. Ze hebben de burgers daar nodig om de Israëli's ervan te weerhouden alles op te blazen wat beweegt, of anders om bergen dode 'martelaren' voor de zaak te leveren.

Maar wat is de Israëlische strategie? Kijk eens naar de aard van de taak die de bevelhebbers van de IDF kregen. Prioriteit één: de infrastructuur van Hamas in de Strook 'uitroeien' door alle hoge bevelhebbers te doden, maar ook de meeste activisten.

Prioriteit twee: deze klus klaren met zo min mogelijk Israëlische militaire slachtoffers. Niemand zal de IDF een maximaal aanvaardbaar aantal hebben gegeven, maar meer dan duizend militaire doden zou zeker als een mislukking worden beschouwd.

Derde prioriteit: Minimaliseer het aantal Palestijnse burgerslachtoffers zoveel als het vervullen van de twee hogere prioriteiten toelaat. Meer dan tienduizend Palestijnse burgerdoden zou een mislukking zijn, omdat meer dan dat wereldwijd zoveel verontwaardiging zou veroorzaken dat de operatie zou moeten worden stopgezet.

De vrije vuurzone is essentieel voor dit concept, omdat anders zowel de Palestijnse burgerdoden als de Israëlische militaire doden te hoog zullen zijn. Terwijl als er geen burgers in de buurt zijn, je gewoon de artillerie of de bommenwerpers inroept elke keer als je op verzet stuit.

Dat spaart de levens van de PBI (arme bloederige infanterie).

Je hebt ook een andere plek nodig om de burgers onder te brengen terwijl je de Hamas-strijders wegvaagt, dus je zult het stukje bij beetje moeten doen: verdeel de Strook in drie zones en verplaats de burgers zodat er geen (of zo weinig mogelijk) zijn in de zone die je op dat moment aan het zuiveren bent - te beginnen met de noordelijke.

Nog twee implicaties van deze strategie: je zult de hele bevolking van Gaza (2,3 miljoen mensen) moeten filteren om Hamasleden te verwijderen terwijl je ze verplaatst tussen de drie zones. En de Israëlische gijzelaars moeten worden afgeschreven: er is geen manier om ze veilig uit de honderden kilometers tunnels te halen waarin ze worden vastgehouden.

Bezalel Smotrich, de extreemrechtse minister van Financiën in de regering van premier Binyamin Netanyahu, heeft het Israëlische leger opgeroepen om "Hamas bruut te treffen en de kwestie van de gijzelaars buiten beschouwing te laten". Als Israël "machtige wraak" wil nemen op Hamas, zoals Netanyahu belooft, dan is dit een noodzakelijk onderdeel van het beleid.

En nog iets. Wie gaat deze meer dan twee miljoen inwoners van Gaza toegang geven tot voedsel, water en medische zorg terwijl ze van de ene overbevolkte zone naar de volgende worden geschoven over een periode die niet korter kan zijn dan een maand? Ofwel Israël, ofwel helemaal niemand - en het is niet duidelijk of Israël wel de capaciteit heeft om dat te doen.

Nu de grote vraag. Als ik gelijk heb over de Israëlische strategie, kan die dan werken?

Ik betwijfel het ten zeerste, want het is te ingewikkeld en het zou veel te lang duren. Israël heeft na de bloedbaden genoeg internationale steun om de Palestijnen in Gaza de komende week zo'n beetje alles aan te doen wat het wil, maar daarna raken de sympathie en het geduld op.

Het is nog steeds de minst slechte optie voor het Israëlische opperbevel, gezien wat de huidige regering van de IDF vraagt om te doen. En hoewel de strategie bijna zeker zal mislukken, zal ze waarschijnlijk minder mensen doden dan elke andere strategie die de Israëlische bevolking in haar huidige gemoedstoestand zou accepteren.

Ben je beledigd door de koude berekeningen die ik in dit artikel maak? Dan zou je waarschijnlijk helemaal geen oorlog moeten steunen.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer